STIGMA No. 20-24, 2020-2021

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμασταν συνεπείς. Καθυστερήσαμε να εκδώσουμε το STIGMA σχεδόν ένα ολόκληρο έτος! Η χρονιά που πέρασε, απορρόφησε εξολοκλήρου όλη την εκδοτική μας ενέργεια η οποία διοχετεύτηκε στην έκδοση δύο (!) τόμων αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821.
Είμαστε όμως πάλι εδώ! Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Με κρούσματα, εμβόλια, μέτρα, αντίμετρα, φωνές, παραφωνίες, διαφωνίες, κακοφωνίες… Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται. Μια ιστορία που δείχνει να αναπαράγει τα ίδια λάθη. Μια επαναλαμβανόμενη αποτυχημένη συνταγή, που ελπίζει ο μάγειρας ότι την επόμενη φορά θα έχει διαφορετικό αποτέλεσμα…
Είμαστε πάλι εδώ, σε μια κοινωνία διχασμένη σε αντιεμβολιαστές και εμβολιαστές, ψεκασμένους και καραντινάκιδηκες, υπεύθυνους και ανεύθυνους, που όλοι πασχίζουν να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο χωρίς κανείς να προσπαθήσει να δει την οπτική του άλλου. Χωρίς καμία διάθεση σύγκλισης, σκέψης, αναζήτησης.
Έτσι και η φωτογραφία του εξώφυλλου. Δυο παιδιά στην ίδια γειτονιά που παίζουν το ίδιο παιχνίδι, στην ίδια γωνιά του δρόμου. Το ένα κοιτάζει με θάρρος, ευθέως, άμεσα και χαμογελαστά.
Το άλλο κρύβεται, φοβάται, ντρέπεται. Άκρα αντίθετα. Ασύνδετα(;) ή απλώς συνυπάρχουν;