STIGMA Νο. 17 – Άνοιξη 2020

Δεν χωράει αμφιβολία ότι το φετινό Πάσχα ήταν πολύ διαφορετικό από όσα έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Και αυτό διότι εφαρμόστηκαν πρωτόγνωρα μέτρα περιορισμού της ελεύθερης κίνησης πολιτών που παρέπεμπαν σε άλλες, σκοτεινές εποχές. Εξίσου πρωτόγνωρη όμως ήταν και η τήρηση των μέτρων από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, παρόλες τις θεωρίες συνομωσίας και τις δεύτερες σκέψεις που μοιραία έμπαιναν στο μυαλό των περισσότερων. Βέβαια, καθοριστικό ρόλο επιτέλεσαν και τα ΜΜΕ, που διαμόρφωναν το κλίμα με μοναδικό τρόπο!
Η πανδημία του κοροναϊού ήρθε να δώσει αξία –ή μάλλον να αναδείξει την αξία– των μικρών καθημερινών ελευθεριών που θεωρούσαμε δεδομένες, μέχρι που τις χάσαμε. Μια βόλτα στο πάρκο, ένας περίπατος, ένα κολύμπι στη θάλασσα, ένα πικ-νικ στο δάσος.

Δεν έλειψαν βέβαια και οι υπερβολές. Υπερβολές από πολίτες που δεν ήθελαν να χαλάσουν καμία από τις συνήθειές τους. Υπερβολές από πολίτες που ήθελαν να κάνουν τον περίπατό τους μαζί με άλλους χίλιους. Υπερβολές από πιστούς που θεώρησαν ότι η πίστη εκδηλώνεται μόνο σε ναούς με άλλους χίλιους μαζί. Υπερβολές από ψήστες που δεν άντεχαν χωρίς οβελίες χωρίς χίλιους καλεσμένους και κλαρίνα στο διαπασών…

Η παγκόσμια έκταση του γεγονότος όμως, έδειξε και τη διαφορά που ο κάθε λαός, η κάθε εθνική κυβέρνηση αντέδρασε και συνεχίζει να αντιδρά, καθώς επίσης και στις προτεραιότητες που βάζει η κάθε μία από αυτές. Οι δύο πόλοι του διλήμματος είναι από τη μια πλευρά η οικονομία και από την άλλη οι ανθρώπινες ζωές ή ίσως το κόστος διατήρησης της ανθρώπινης ζωής. Από την ανοσία της αγέλης, το καθολικό lockdown μέχρι και την πορεία χαλάρωσης των μέτρων, πίσω από κάθε απόφαση κρύβεται το κόστος της και είναι αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο στη λήψη τους.
Η αξία της ποιότητας ζωής δεν αποτιμάται από καμία κυβέρνηση. Είναι άυλο μέγεθος, δεν τιτλοποιείται, δεν διαπραγματεύεται σε καμία αγορά, δεν κεφαλαιοποιείται. Και γι’ αυτό η διασφάλισή της αποτελεί αποκλειστικά δική μας ευθύνη.

Ας ελπίσουμε το επόμενο Πάσχα να μας βρει όλους παρόντες και τα όσα ζήσαμε φέτος να αποτελούν απλώς μια ανάμνηση. Δυσάρεστη μεν, ανάμνηση δε…