Καλλιόπη Χατζησταύρου, πολυτάλαντη με ταπεραμέντο

Τη γνωρίσαμε σε φωτογράφιση κοστουμιών μπαλέτου ένα κρύο βράδυ πριν ένα χρόνο. Παρόλες τις δύσκολες συνθήκες, ήταν χαμογελαστή, ευδιάθετη, με πηγαίο χιούμορ και πλήρως συνεργάσιμη. Κέρδιζε τους πάντες με το ταπεραμέντο της!

Το καλοκαίρι την είδαμε επί σκηνής όταν συμπαρουσίασε την εκδήλωση για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής που διοργάνωσε το σωματείο μας στην κεντρική πλατεία του Γέρακα.

Πριν λίγες ημέρες την απολαύσαμε στην πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «Η Παράσταση των ηλιθίων» σε διασκευή της ίδιας και της Νάντιας Λεονάρδου και  σε σκηνοθεσία του  Μάνου Αντωνίου.

Η Καλλιόπη Χατζησταύρου είναι μόλις 27 ετών και έχει καταφέρει να χτίσει ένα πλούσιο βιογραφικό. Σε οκτώ ερωτήσεις θα προσπαθήσουμε να σας τη συστήσουμε.

Ηθοποιία ή χορός; Ποιο σε γεμίζει περισσότερο; Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα από τα δύο, ποια θα ήταν η επιλογή σου;

Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στην ηθοποιία και το χορό, δεν θα μπορούσα να διαλέξω διότι και τα δύο με γεμίζουν εξίσου. Το καθένα έχει τη δική του μάγια.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου; Τι ήταν από που πυροδότησε την πορεία σου;

Η ενασχόληση μου με τον χορό ξεκίνησε τυχαία στα 16 μου χρόνια, είχα πολύ ελεύθερο χρόνο και αποφάσισα να γεμίσω τα κενά της ημέρας μου κάνοντας απλά ερασιτεχνικά χορό. Σε μικρό χρονικό διάστημα ο χορός είχε γίνει σας δεύτερο δέρμα για εμένα δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου από εκεί και πέρα χωρίς το χορό. Μου έδινε ενέργεια έγινε το οξυγόνο μου. Αποφάσισα πως θέλω να το κάνω ως επάγγελμα στη ζωή μου και ήταν η πιο σημαντική απόφαση που πήρα στη ζωή μου παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου. Την πορεία μου στο τομέα του χορού την πυροδότησαν οι δάσκαλοι μου, οι οποίοι πίστεψαν σε εμένα απ’ την πρώτη στιγμή και ειδικά ένας από αυτούς εξαρχής μου είπε πως δεν θα γινόμουν απλά μια δασκάλα χορού όπως πολλά παιδιά που αποφοιτούν από τις επαγγελματικές σχολές αλλά πίστευε για εμένα πως μπορούσα να φτάσω πολύ ψηλά. Άκουσα τις συμβουλές, δούλεψα πολύ σκληρά για αρκετά χρόνια και ακόμα δουλεύω σκληρά βέβαια (διότι η γνώση δεν σταματά ποτέ). Την έναρξη της πορείας μου στο θέατρο, την πυροδότησε ένας ρόλος που μου δόθηκε σε μια θεατρική παραγωγή παιδικού θεάτρου, στην οποία κατά βάση ήμουν ως χορεύτρια αλλά μου δόθηκε κείμενο και είχα τον πρωταγωνιστικό ρόλο της παράστασης. Και κάπως έτσι ξεκίνησε ένα καινούργιο και αντίστοιχα ενδιαφέρον ταξίδι για εμένα στην πορεία μου στο θέατρο.

Πόσο εύκολος ή δύσκολος ήταν και είναι ο δρόμος που έχεις ακολουθήσει; Από τα πρώτα σου βήματα ως μαθήτρια μέχρι την επαγγελματική σου καταξίωση.

Ο δρόμος μου ήταν αρκετά δύσκολος από μαθήτρια έως την επαγγελματική μου καταξίωση διότι οι ώρες προπονήσεων και μαθημάτων συνολικά ήταν πάρα  πολλές. Όσο για την επαγγελματική καταξίωση πάλεψα πολύ τον πρώτο χρόνο δυσκολεύτηκα αρκετά να βρω δουλειά όμως δεν απογοητευτικά κάθε μέρα που περνούσε γινόμουν πιο δυνατή και έψαχνα τρόπους για να πετύχω το στόχο μου ως που τα κατάφερα.

Μπορεί η τέχνη να εξασφαλίσει τον βιοπορισμό χωρίς εκπτώσεις ή θα πρέπει να επιλέξεις για ποιο από τα δύο θα «βάλεις νερό στο κρασί»;

Ναι πιστεύω πως η τέχνη μπορεί να εξασφαλίσει το βιοπορισμό ανάλογος προσόντων φυσικά. Το δικό μου πτυχίο μου εξασφαλίζει κατά κάποιο τρόπο την εργασία διότι έχω τη δυνατότητα να διδάξω χορό σε όλες τις ηλικίες. Οπότε εκτός από το κομμάτι των παραστάσεων και του θεάτρου μπορώ να εξασφαλίσω το βιολογικό μου και από την διδασκαλία. Όσοι καλλιτέχνες έχουν αυτή τη δυνατότητα σίγουρα θα βρουν τρόπους να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Αν απ’ τήν άλλη περιμένουν μόνο να απορροφηθούν στο επάγγελμα απλά ως performers σίγουρα λόγο του τεράστιου αριθμού καλλιτεχνών και συνάμα των ελαχίστων ευκαιριών εργασίας στον κλάδο πιστεύω πως τα πράγματα σίγουρα είναι αρκετά δύσκολα!

Εκφράζεσαι καλύτερα με το χορό ή με την ηθοποιία;

Δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεχωρίσω αυτά τα δύο διότι είναι δύο τέχνες που αλληλοσυμπληρώνονται. Δεν υπάρχει χορός χωρίς θέατρο και θέατρο χωρίς χορό-κινησιολογία. Ο χορευτής για να μαγνητίζει το κοινό πρέπει να ερμηνεύει τον εκάστοτε ρόλο και εκφραστικά έτσι ώστε να μπορεί να κατανοήσει το κοινό τι ακριβώς βλέπει, χωρίς την έκφραση ο χορός είναι απλά ακούσιες κινήσεις• και όλα αυτά χωρίς να μιλά. Στο θέατρο απ’ τήν άλλη πλευρά, ο ηθοποιός πρέπει να είναι άρτια εκπαιδευμένος στο κινησιολογικό μέρος διότι εκθέτει όλο του το σώμα στο κοινό συν το λόγο φυσικά. Ο ηθοποιός εκφράζεται μέσω του λόγου συνάμα με την στάση σώματος φυσικά η οποία από μόνη της όπως και στο χορό θα μπορούσε να αποτελεί βασικό σημείο έκφρασης. Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να εκφράζομαι επί σκηνής είτε με το χορό είτε με το θέατρο κατέχουν και τα δύο ίση θέση στην καρδιά μου.

Σε αντίθεση με τη ζωγραφική ή τη γλυπτική όπου ένα έργο είναι στατικό και απεικονίζει την ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη την ώρα της δημιουργίας, ο χορός και η ηθοποιία είναι ίσως μια νέα δημιουργία σε κάθε παράσταση. Πόσο σε επηρεάζουν εξωγενείς παράγοντες και πόσο διαφοροποιούν το αποτέλεσμα;

Ο χορός και το θέατρο είναι ζωντανές τέχνες, οτιδήποτε συμβαίνει ζωντανά επί σκηνής επιδέχεται και ενδεχόμενες αλλαγές η ακόμα και αυτοσχεδιασμούς της στιγμής διότι αν κάτι ενδεχόμενος δεν πάει καλά ως επαγγελματίας και γνωστής του αντικειμένου θα πρέπει να το διορθώσεις σε δευτερόλεπτα χωρίς να αφήσεις το περιθώριο στο κοινό να το καταλάβει. Εννοείται πως πάντοτε οι εξωγενείς παράγοντες και τα στραβά που μπορεί να συμβούν επηρεάζουν τον καλλιτέχνη αλλά αν έχει ευστροφία, είναι στο χέρι του το να μην επηρεαστεί το αποτέλεσμα της παράστασης.

«Η παράσταση των ηλιθίων». Έτσι λέγεται το έργο του οποίου έχεις αναλάβει την παραγωγή, αλλά συμμετέχεις κιόλας. Τι πραγματεύεται; Γιατί επέλεξες κωμωδία; Θεωρείς ότι αυτό το είδος είναι ευκολότερο ή τελικά είναι παγίδα;

“Η παράσταση των ηλιθίων” το έργο μας μεταφέρει σε δύο εποχές. Στο σήμερα ένας θεότρελος θίασος αποφασίζει να ανεβάσει ένα έργο μιας τρελής συγγραφέως τίποτα δεν είναι έτοιμο σκηνικά δεν υπάρχουν κοστούμια δεν υπάρχουν οι ηθοποιοί δεν ξέρουν τα λόγια τους και η συγγραφέας αλλάζει συνεχώς το κείμενο, ενώ σε 4 μέρες το έργο ανεβαίνει. Ένας σκηνοθέτης στα όρια παράκρουσης και μια τρελή βοηθός σκηνοθέτη που προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Το έργο θα ανέβει; Και αν ανέβει πως θα ανέβει; Το έργο στο θέατρο εν θέατρο μας μεταφέρει στα μέσα του 1800 περίπου, είναι θρίλερ, ένας ανεξιχνίαστος φόνος και έρωτες, μυστήρια, ίντριγκες! Το έργο αυτό το διαλέξαμε μαζί με τον συνεργάτη μου Μανό Αντωνίου ο οποίος ως έμπειρος σκηνοθέτης και πολλά χρόνια στο επάγγελμα είναι ίσως απ’ τους λίγους που γνωρίζουν καλά την κωμωδία και μπορούν να ανεβάσουν ένα θεατρικό έργο. Η κωμωδία είναι το πιο δύσκολο είδος θεάτρου αν δεν ξέρεις να σκηνοθετήσεις μια κωμωδία είναι πολύ πιθανό να καταλήξει σε παρωδία. Στην περίπτωση μας η επιτυχία φαίνεται στον κόσμο που γελάει με την ψυχή του σε κάθε παράσταση, οπότε είμαι σίγουρη πως κάναμε την καλύτερη επιλογή.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Τι να περιμένουμε από σένα;

Στο άμεσο μέλλον θα δούμε καινούργια έργα, παιδικά και ενηλίκων τα οποία ήδη ετοιμάζονται, αλλά δεν θα σας αποκαλύψω περισσότερα, σε συνεργασία πάντα με τον Μάνο Αντωνίου και τους υπόλοιπους ανθρώπους μας. Διδασκαλίες, σεμινάρια επάνω στο αντικείμενο μου τον χορό. κ.ά. αυτήν η σεζόν θα έχει μεγάλες ανατροπές!

• 

• 

• 

•