Το λεύκωμα αυτό αποκαλύπτει μια συναρπαστική συλλογή πορτρέτων, όπου καθένα και μια πύλη για τον μυστικό κόσμο των συναισθημάτων και της ομορφιάς. Πίσω από κάθε κάδρο κρύβεται η ευαισθησία και η τέχνη μιας ιδιαίτερης ματιάς, που με τον δικό της μοναδικό τρόπο καταγράφει εκείνες τις σιωπηλές στιγμές που ο χρόνος αιχμαλωτίζεται στα δίκτυα του φωτοφράκτη.
Βέβαια, το να μιλήσει κανείς στη Alisa είναι πολύ δύσκολο ειδικά όταν την έχεις μόλις γνωρίσει. Θα προσπαθήσω όμως να σχολιάσω ένα μυστήριο. Που άλλο δεν είναι από το βλέμμα και η έκφρασή της.
Αγαπητοί μας φίλοι, αναγνώστες και μέλη του Σωματείου μας
Η ιδέα της έκδοσης ενός περιοδικού που θα αποτελεί το βήμα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου μας για τον σχολιασμό και την κατάθεση απόψεων για τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα μάς βρήκε ομόφωνα σύμφωνους.
Ένα ακόμη καλοκαίρι πέρασε. Ένα καλοκαίρι όμως που δεν έμοιαζε όλα όσα έχουμε βιώσει μέχρι τώρα. Ένα καλοκαίρι που μας βρήκε εξουθενωμένους από μια σκληρή Άνοιξη με lockdown, με σχεδόν κατεστραμμένη οικονομία. Μας βρήκε φοβισμένους, ίσως τρομαγμένους από ένα καταιγισμό δυσάρεστων ειδήσεων από όλο τον κόσμο.
Ο χορός είναι ροή-κίνηση. Η κίνηση είναι η έκφραση του συναισθήματος, της ακρίβειας, της εσωτερικής πειθαρχίας όπως αυτή εξωτερικεύεται στον χώρο και αποτυπώνεται στην στιγμή του χρόνου. Ο χορός άμεσα συναρτάται με τον νου και το σώμα, με την ταχύτητα…
Δεν χωράει αμφιβολία ότι το φετινό Πάσχα ήταν πολύ διαφορετικό από όσα έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Και αυτό διότι εφαρμόστηκαν πρωτόγνωρα μέτρα περιορισμού της ελεύθερης κίνησης πολιτών που παρέπεμπαν σε άλλες, σκοτεινές εποχές.
Η Ελένη Π. Παπαναστασίου γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ψυχολογία στην Ελλάδα και την Αμερική. Ζωγραφίζει και φωτογραφίζει πριν μάθει να γράφει.
Η ελευθερία δεν είναι αυτονόητη προϋπόθεση της ύπαρξης του ανθρώπου, αλλά καθήκον καθημερινής επιδίωξης που με αγαθότητα υπηρετείται. Και υπηρετείται σε κάθε εκδήλωση και σε κάθε έκφανση του πνεύματος και της ζωής.