Ἐπειδὴ καὶ ἡ Ἑλλὰς ἐχρημάτισεν ἑκατονταετηρίδας ὑπὸ τὴν τρομερὰν φραγγέλην τοῦ καταδυναστικωτάτου δεσποτισμοῦ, ὅστις μὲ τὴν ἀναισθησίαν του ἐμποδίζε κάθε καλόν, ὡς τὴν Βιομηχανίαν, καὶ τὴν πρόοδον τῶν τεχνῶν μὲ πράξεις ὠμοτητάτης δυναστείας κατ’ ὀρθὸν λόγον θέλει ὑπεθέσειν τὶς, ὅτι αἱ νεώτεραι πρόοδοι τῆς γεωργίας, εἶναι μόνον ἐν μέρει γνωσταὶ εἰς τοὺς καλλιεργητὰς ταύτης τῆς κλασικῆς γῆς.
Ἐν τῆ πραγματεία ταύτη ἐπειράθημεν νὰ χορηγήσωμεν τοῖς ἀναγνώσταις γενικὴν τινα ἱστορίαν τῆς ἐπιστήμης τῆς ὑποβρυχίου ποντοπλοΐας, δίδοντες αὐτοῖς λεπτομερεῖς περιγραφᾶς (ὁσάκις ἠδυνάμεθα νὰ συλλέξωμεν τοιαύτας), εἰδικῶν μηχανημάτων ἐπὶ τῷ σκοπῶ τούτω ἐφευρεθέντων καὶ γενικὴν τινα ἰδέαν ἑταίρων, ἐν οἶς αἱ ἠμέτεραι ἔρευναι δὲν ἀπέβησαν τοσούτον ἐπιτυχεῖς.
Λαμβάνοντας υπόψη το εύρος της ακτογραμμής και το πλήθος των νησιών και νησίδων, που αποτελούν το Αιγαίο Αρχιπέλαγος καθίσταται απολύτως σαφές το ερώτημα πώς και αν η Ελληνική Πολιτεία εκμεταλλεύεται τον φυσικό πλούτο που τόσο άπλετα η φύση της κληροδότησε; Το Δίκαιο της Θάλασσας, οι Συνθήκες και οι Κανονισμοί που το διέπουν επιτρέπουν και σε ποιο βωμό, λόγω της εγγύτητας με την γείτονα, τέτοιου είδους επενδύσεις;
