Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο, μικρό αφιέρωμα…(της Μαρία Β. Μεταξά)

Toν χαρακτήρισαν διαταραγμένη προσωπικότητα. Έκριναν ότι βίωνε μια διαρκή φρεναπάτη. Έγραψαν ότι ήταν αλλόκοτος και χρησιμοποιούσε παράξενη τεχνική που τη χρησιμοποιούσε όσο καλύτερα μπορούσε για να αποδώσει τις προσωπογραφίες του.Το μόνο σίγουρο είναι, ότι ήταν ένας από τους πλέον ασυμβίβαστους καλλιτέχνες της Αναγέννησης και ίσως όλων των εποχών.

Συνέθεσε πρόσωπα χρησιμοποιώντας στοιχεία από το φυτικό και ζωικό βασίλειο: αχλάδια για μύτες, στάχυα για μαλλιά, λουλούδια για μπούστο, καρότα και καλαμπόκια, ντομάτες, αγκινάρες, όστρακα και ψάρια επιστρατεύτηκαν για να αποδώσουν ανθρώπινα πορτρέτα. Και ασφαλώς τα κατάφερε περίφημα γιατί τα έργα του από μακριά δημιουργούν οφθαλμαπάτη ενώ μόνο από κοντά μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια της τεχνικής τους.

Οι σουρεαλιστές τον 20^ο αιώνα με -κυρίαρχο εκφραστή το Σαλβαδόρ Νταλί που τον θαύμαζε απεριόριστα- κατάφεραν να αναγνωρίσουν τη δύναμη και την αρτιότητα της μανιέρας του. Εκείνοι μπόρεσαν να εκτιμήσουν τη γοητεία που είχε το έργο του, να αναδείξουν τη δυναμική του και να προτάξουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι της Τέχνης τη συνεισφορά του.

Ο λόγος είναι για τον Ιταλό Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο (1526-1593) που έμεινε γνωστός όχι εξαιτίας των συμβατικών έργων που άφησε με θρησκευτικό περιεχόμενο αλλά κυρίως εξαιτίας των αντισυμβατικών του έργων.

Ο Αρτσιμπόλντο υπήρξε εκπρόσωπος του μανιερισμού που ως καλλιτεχνικό ρεύμα είχε χαρακτηριστικό του γνώρισμα την πολυπλοκότητα στη σύνθεση και την κατάργηση των αρμονικών αναλογιών της Αναγέννησης. Ο ίδιος προέταξε τη στενή σχέση που είχε με τη φύση, άλλωστε αυτό είναι ευδιάκριτο στα έργα του για τα οποία έγινε και ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος.

Ο ταλαντούχος κύριος Αρτσιμπόλντο υπήρξε ένας άνθρωπος προικισμένος από τη φύση, αλλά και ο καλλιτέχνης Αρτσιμπόλντο απέδωσε στη φύση τις τιμές που της αξίζουν στο διενεκές.