Υπάρχει ζωή στην Αφροδίτη; ….του Διονύση Σιμόπουλου

Στην πυκνή ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, ενός πλανήτη-κόλαση, ανακαλύφτηκε η χημική ουσία «φωσφίνη» της οποίας η ύπαρξη φαίνεται να οφείλεται σε ζώντες οργανισμούς αν και ορισμένοι άλλοι επιστήμονες θεωρούν μια τέτοια εξήγηση υπερβολική. Εάν δεν βρεθεί κάποια άλλη εξήγηση για την ύπαρξη αυτής της ουσίας τότε οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη ζωής και κάπου άλλου στο Σύμπαν φαίνεται να είναι ένας πλανήτης που δεν πίστευε κανείς μέχρι τώρα ότι θα μπορούσε να είναι φορέας ζωής.

Κι όμως σ’ αυτή την αποπνιχτική ατμόσφαιρα που αποτελείται από διοξείδιο του άνθρακα, άζωτο και θειικό οξύ, βρέθηκε η νέα αυτή ουσία της οποίας η ανάλυση οδήγησε τους ερευνητές στο πιο πάνω παράξενο συμπέρασμα. Ποιος όμως είναι ο γειτονικός μας αυτός πλανήτης που έτσι ξαφνικά ήλθε αναπάντεχα στην δημοσιότητα;
Για αιώνες ολόκληρους θεωρούνταν το ομορφότερο και λαμπρότερο αντικείμενο στον ουρανό με μια λάμψη που γοήτευε όλους όσους ατένιζαν τον ουρανό. Οι αρχαίοι Έλληνες όταν εμφανίζονταν το πρωί την ονόμαζαν «Εωσφόρο», προπομπό δηλαδή της αυγής, και «Έσπερο» μετά τη δύση του Ήλιου οπότε αποσπούσε αμέσως την προσοχή του γήινου παρατηρητή. Σήμερα ο λαός μας την αποκαλεί Αυγερινό, όταν εμφανίζεται το πρωί, και Αποσπερίτη, όταν εμφανίζεται το βράδυ. Την ονοματολογία των αρχαίων συνεχίζουμε όμως κι εμείς σήμερα αφού τα διάφορα χαρακτηριστικά που έχουμε χαρτογραφήσει στην επιφάνειά της έχουν όλα τους πάρει θηλυκά ονόματα. Στις διάφορες «κοιλάδες» της, για παράδειγμα, δίνουμε το όνομα του πλανήτη Αφροδίτη σε διάφορες γλώσσες, ενώ στις «πεδιάδες» της δίνουμε τα ονόματα μυθολογικών ηρωίδων. Στους μεγάλους κρατήρες με διάμετρο πάνω από 20 χιλιόμετρα δίνουμε τα ονόματα φημισμένων γυναικών και στα βουνά ονόματα θηλυκών θεοτήτων από τη μυθολογία διαφόρων λαών.
Τα τελευταία 60 χρόνια οι σύγχρονες διαστημοσυσκευές μας απεκάλυψαν μία πραγματική κόλαση με επιφανειακή θερμοκρασία 480 βαθμών Κελσίου και ατμοσφαιρική πίεση 90 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γης μας. Μία πίεση δηλαδή που ισοδυναμεί με την πίεση που υφίσταται σε βάθος 900 μέτρων σ’ ένα γήινο ωκεανό. Το καυτό της έδαφος περιλαμβάνει λίμνες από υλικά που στη Γη θα βρίσκονταν σε στερεά κατάσταση ενώ οι μελλοντικοί επισκέπτες της, εάν υπάρξουν ποτέ, θα αντικρίσουν μια επιφάνεια πέρα και απ’ αυτήν ακόμη την επιστημονική φαντασία. Γιατί η επιφάνεια του πλανήτη Αφροδίτη είναι μία καυτή έρημος με ασθενείς ανέμους στην επιφάνεια που δεν κατορθώνουν να διαβρώσουν τα βράχια, ακόμη και μετά την πάροδο εκατομμυρίων χρόνων.
Πρόκειται για έναν πλανήτη του οποίου η ημέρα διαρκεί 243 γήινες, ενώ η ανατολή του Ήλιου γίνεται από την δύση. Αυτή η αργή και αντίθετη με τους άλλους πλανήτες περιστροφή, είναι ένα μόνο από τα μυστήρια που κρύβει ο δεύτερος αυτός πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, αφού για δεκαετίες οι επιστήμονες διαφωνούσαν συνεχώς σχετικά με το τι υπήρχε κάτω από τα σύννεφα που συνεχώς την σκεπάζουν. Στις δεκαετίες του 1960 και 1970 η τότε Σοβιετική Ένωση έστειλε συνολικά 11 διαστημοσυσκευές μεταξύ των οποίων και τη σειρά «Βενέρα» που μας έστειλαν πραγματικές φωτογραφίες της επιφάνειας του πλανήτη αυτού.
Στη δεκαετία του 1970 Αμερικανικές διαστημοσυσκευές την μελέτησαν με ραντάρ αποκαλύπτοντας έτσι για πρώτη φορά ολόκληρη την επιφάνειά της. Η πρώτη αυτή χαρτογράφηση μας αποκάλυψε μεγάλα υψίπεδα σε μέγεθος ηπείρων, ενεργά ηφαίστεια ψηλότερα από την κορυφή του Έβερεστ, και χαράδρες βάθους χιλιάδων μέτρων με μερικούς ρηχούς αλλά τεράστιους κρατήρες από συγκρούσεις μετεωριτών.
Μια από τις διαστημοσυσκευές απελευθέρωσε 4 μικρότερες συσκευές οι οποίες εισχώρησαν στην ατμόσφαιρα από διαφορετικά σημεία και οι πληροφορίες που μας έστειλαν μας αποκάλυψαν ότι τα σύννεφα της Αφροδίτης αποτελούνται από θειικό οξύ πιο πυκνό ακόμη και από εκείνο που χρησιμοποιούμε στις μπαταρίες των αυτοκινήτων και σπρώχνονται από ανέμους που φυσούν με ταχύτητα 360 χιλιομέτρων την ώρα. Αντίθετα οι άνεμοι κοντά στην επιφάνεια δεν ξεπερνούν τα μερικά χιλιόμετρα την ώρα.
Σήμερα υπολογίζεται ότι πριν από 300 με 500 εκατομμύρια χρόνια η Αφροδίτη πρέπει να δέχτηκε έναν έντονο βομβαρδισμό από μετεωρίτες. Έτσι οι παλαιότερες περιοχές που καταγράφονται σήμερα στην επιφάνειά της φτάνουν το πολύ τα 800 εκατομμύρια χρόνια αφού η ηφαιστειακή της δραστηριότητα έχει καλύψει κάθε ίχνος της παλαιότερης επιφάνειάς της καθώς και κάθε μεγάλο κρατήρα από την αρχική περίοδο της ύπαρξής της. Στο παρελθόν πάνω στην επιφάνεια της Αφροδίτης ίσως να υπήρχε και νερό, σήμερα όμως έχει εξαφανιστεί τελείως. Είναι μάλιστα πιθανό ότι πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια η Γη και η Αφροδίτη να έμοιαζαν αρκετά μεταξύ τους. Η δημιουργία όμως της ζωής πάνω στον πλανήτη μας του άλλαξε δραστικά την εξέλιξη.
Η Αφροδίτη διαθέτει επίσης περισσότερα ηφαίστεια από οποιονδήποτε άλλον κόσμο στο Ηλιακό μας Σύστημα. Οι «φωτογραφικές απεικονίσεις» των ραντάρ της διαστημοσυσκευής «Μαγγελάνος» μας απεκάλυψε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 πάνω από 1.600 κύρια ηφαίστεια και δεκάδες χιλιάδες μικρότερες ηφαιστειακές εστίες που ίσως σε τελική ανάλυση να ξεπερνούν το 1.000.000! Οποιαδήποτε πάντως ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Αφροδίτη διαφέρει ουσιαστικά απ’ αυτήν της Γης για τρεις κυρίως λόγους: πρώτον γιατί η τεράστια ατμοσφαιρική πίεση εξαναγκάζει την ροή της λάβας να είναι πολύ πιο ήρεμη απ’ ότι στη Γη, δεύτερον γιατί οι εκρηκτικές ηφαιστειακές εκρήξεις του πλανήτη μας οφείλονται κυρίως στη ύπαρξη νερού κάτι που είναι σπάνιο στην Αφροδίτη, και τρίτον γιατί η ανυπαρξία οποιασδήποτε τεκτονικής δραστηριότητας στην Αφροδίτη ελαττώνει την πιθανότητα εκρηκτικών ηφαιστείων πάνω στον γειτονικό μας αυτόν πλανήτη.
Αν και γνωρίζουμε πλέον πολλά από τα μυστικά της η πανέμορφη αυτή θεά της αρχαιότητας παραμένει ακόμη και σήμερα καλυμμένη με το πέπλο του μυστηρίου της. Γεννημένη από τον αφρό των κυμάτων, όταν ο Κρόνος πέταξε στη θάλασσα τα γεννητικά όργανα του Ουρανού μετά τον ευνουχισμό του, η Αφροδίτη παρελήφθη από τις Ώρες οι οποίες την οδήγησαν στολισμένη στους Ολύμπιους θεούς, όπου πήρε την θέση της ως θεά του έρωτα, της γονιμότητας και της ανθισμένης φύσης. Με την ιδιότητά της αυτή βοήθησε την Ήρα να κατακτήσει τον Δία. Παρόλο που ήταν η νόμιμη σύζυγος του Ήφαιστου, διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις με τον Άδη, τον Ερμή, τον Ποσειδώνα, τον Δία και ιδιαίτερα με τον Άρη. Με τον θεό του πολέμου μάλιστα είχε αποκτήσει και τρία παιδιά: τον Δείμο, τον Φόβο και την Αρμονία. Γνωστή όμως ήταν και η σχέση της με τον Άδωνη τον οποίο σκότωσε από την ζήλια του ο Άρης στέλνοντας πάνω του ένα αγριογούρουνο. Λένε μάλιστα ότι από το αίμα του Άδωνη φύτρωσαν τα τριαντάφυλλα και από τα δάκρυα της Αφροδίτης οι ανεμώνες.
Διονύσης Π. Σιμόπουλος