Τεχνολογίες αξιοποίησης κυματικής ενέργειας…του Γιάγκου Δάγκινη

Η αλλαγή του κλίματος δεν αποτελεί μελλοντικό πρόβλημα αλλά ο πλανήτης ήδη καταστρέφεται με ανησυχητικά γρήγορους ρυθμούς. Από την άλλη πλευρά η ζήτηση για ενέργεια ολοένα και αυξάνεται, με εκτιμήσεις από ερευνητές να αναφέρουν ότι για την κάλυψη αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια για παράδειγμα στην Κίνα το 2050, θα πρέπει να χτίζονται τέσσερα εργοστάσια ηλεκτρισμού των 300MW κάθε εβδομάδα για 45 χρόνια. Ευτυχώς όμως πολλές χώρες έχουν αντιληφθεί την άμεση ανάγκη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πηγές που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον από την έκλυση ρύπων οι οποίοι κατ’ επέκταση προκαλούν την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτό προκύπτει από την συμφωνία που ορίζεται με την υπογραφή του πρωτόκολλου του Κιότο, το οποίο τις υποχρεώνει να αυξάνουν συνεχώς την παραγωγή ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Στα πλαίσια λοιπόν της παρουσίασης των συστημάτων αξιοποίησης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, σ’ αυτό το Stigma θα δούμε συστήματα που μετατρέπουν την ενέργεια από τη θάλασσα. Τη θάλασσα, που εντελώς τυχαία ταιριάζει απόλυτα εποχιακά με το καλοκαίρι που διανύουμε, παράλληλα με την εποχική συμβατότητα που προκύπτει εάν κοιτάξουμε τα προηγούμενα τεύχη όπου στο χειμερινό τεύχος παρουσιάστηκαν τα ηλιακά συστήματα και στο ανοιξιάτικο μιλήσαμε για την δύναμη του ανέμου.
Ενέργεια από τη θάλασσα
Σχετικά λοιπόν με τη θάλασσα είναι γνωστό ότι καλύπτει το 75% της επιφάνειας της γης. Φανταστείτε λοιπόν τους ωκεανούς του κόσμου ως ένα τεράστιο σύστημα που συγκεντρώνει ενέργεια που στη συνέχεια αυτή μπορεί να διανέμεται και να χρησιμοποιείται αποδοτικά. Εδώ γενάτε το ερώτημα που αποθηκεύεται και πως εμφανίζεται. Μια σύντομη απάντηση είναι:
• στα κύματα, με τεχνολογίες που εκμεταλλεύονται την κίνηση των κυμάτων και της ενέργειας που μεταφέρουν
• στην παλίρροια, με τεχνολογίες εικόνα 1 που εκμεταλλεύονται τη φυσική ανύψωση και πτώση των υδάτων που προκαλούνται από τις μεταβολές των βαρυτικών πεδίων ανάμεσα στην Γη, τον Ήλιο και την Σελήνη, ενώ σε κάποιες περιοχές μπορεί να γίνει εκμετάλλευση της υψομετρικής διαφοράς που παρατηρείται και φτάνει μέχρι και 17m, και τέλος

Εικόνα 1 : Διάταξη συστήματος αξιοποίησης παλιρροϊκής ενέργειας
• στη θερμοκρασιακή διαφορά του θαλασσινού νερού, όπου το θερμότερο επιφανειακό στρώμα νερού ζεσταίνει σε ειδικό θάλαμο μια ποσότητα υγρού. Στη συνέχεια το υγρό αυτό βράζει και ο ατμός από το αέριο που απελευθερώνεται δημιουργεί πίεση ώστε να περιστρέψει έναν στρόβιλο ο οποίος παράγει την ενεργεία. Στη συνέχεια, ο ατμός αυτός ψύχεται καθώς διέρχεται από το χαμηλότερης θερμοκρασίας νερό του πυθμένα. Η διαφορά στο νερό επιφανείας με το νερό του πυθμένα πρέπει να είναι τουλάχιστον 3,5 °C.

Εικόνα 2: Αξιοποίηση θερμικής ενέργειας του ωκεανού
Ενέργεια από τα κύματα
Τα κύματα, είτε είναι μικρά είτε μεγάλα, σχηματίζονται όταν ο αέρας φυσάει πάνω από την ανοικτή θάλασσα εικόνα 3. Συνήθως τα κύματα παίρνουν αρχικά ύψος και το μήκος μεταξύ τους μειώνεται όταν κοντεύουν να προσεγγίσουν την ακτή. H δύναμη, η διάρκεια και ο τρόπος με τον οποίο ο άνεμος σαρώνει το νερό προσδιορίζουν το μέγεθος των κυμάτων. Αρά, όσο πιο ισχυρός είναι ο άνεμος, όσο περισσότερο διαρκεί αυτός πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση που έρχεται, θα έχει ως αποτέλεσμα τα κύματα να έχουν περισσότερη ενεργεία εικόνα 4. Η ενέργεια αυτή προέρχεται από τις δύο κινήσεις των υδάτων της θαλάσσιας επιφάνειας, την κατακόρυφη και την οριζόντια κίνηση. Η κατακόρυφη κίνηση προσδιορίζει το ύψος του κύματος, ενώ η οριζόντια προσδιορίζει την ταχύτητα με την οποία κινείται το κύμα. Η συνολική ενέργεια των θαλάσσιων κυμάτων αποτελείται από το άθροισμα δύο μορφών ενέργειας, τη δυναμική και τη κινητική. Η δυναμική ενέργεια των μορίων του νερού προέρχεται από τη κατακόρυφη ταλάντωση τους, ενώ η κινητική ενέργεια τους από τη κυκλική κίνηση τους εικόνα 5.
Έτσι δημιουργούνται διάφορες μορφές κυματισμού, από τις οποίες ο ανεμογενής κυματισμός παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για ενεργειακή εκμετάλλευση, με τη μεταφορά ενέργειας να περεχείται ως ένα είδος φυσικής αποθήκευσης της αιολικής ενέργειας στο νερό, κοντά στην ελεύθερη επιφάνεια του. Εφόσον δημιουργηθεί, ο κυματισμός μπορεί να ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα με ελάχιστες απώλειες ενέργειας εικόνα 4, ενώ καθώς τα θαλάσσια κύματα πλησιάζουν προς την ακτογραμμή, η ένταση της ενέργειας τους μειώνεται εξαιτίας της αλληλεπίδρασης τους με τον πυθμένα της θάλασσας εικόνα 6.

Εικόνα 3: Δημιουργία θαλάσσιων κυμάτων από την ηλιακή ακτινοβολία

Εικόνα 4: Δημιουργία και μεταφορά της κινητικής ενέργειας μέσω των κυμάτων

Εικόνα 5: Κίνηση ενός σωματιδίου νερού σε ένα κύμα στον ωκεανό. A = Σε βαθιά νερά. Η τροχιακή κίνηση των υγρών σωματιδίων μειώνεται με την αύξηση του βάθους από την επιφάνεια. Β = Σε ρηχά νερά. Η ελλειπτική κίνηση ενός σωματιδίου με τη μείωση βάθους. 1 = διεύθυνση διάδοσης. 2 = κορυφή κύματος (cresta wave). 3 = κοίλο κύματος (valle wave).

Εικόνα 6: Μέγεθος της ενέργειας που μεταφέρεται από τα κύματα ανάλογα με το βάθος.

Όσον αφορά την ενέργεια που περιέχεται στο παγκόσμιο θαλάσσιο κυματικό δυναμικό υπολογίζεται στα 8.000 – 80.000TWh / έτος, ενώ το παγκόσμιο δυναμικό από τα θαλάσσια ρεύματα ανέρχεται στις 800 TWh / έτος. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως η Θαλάσσια Ενέργεια μπορεί να καλύψει σήμερα τις παγκόσμιες απαιτήσεις σε ηλεκτρισμό εάν αξιοποιηθεί από κατάλληλα συστήματα χωρίς την παραγωγή ρύπων προς το περιβάλλον. Το καλύτερο κυματικό δυναμικό παρουσιάζεται στην εύκρατη ζώνη (γεωγραφικό πλάτος μεταξύ 30 και 60μοιρών) και στα δύο ημισφαίρια με κυματική ισχύ μεταξύ 20 – 70 KW / m μετώπου του κυματισμού (ή και υψηλότερη) εικόνα 7. Ποιο συγκεκριμένα στις ακτές της δυτικής Ευρώπης, ανοικτά των ακτών του Καναδά και των ΗΠΑ, καθώς και στις νότιες ακτές της Αυστραλίας και της Ν. Αμερικής.
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο εκτιμάται ότι το συνολικά εκμεταλλεύσιμο κυματικό δυναμικό είναι της τάξης των 120 – 190 TWh / έτος στην ανοικτή θάλασσα και 34 – 46 TWh / έτος σε παράκτιες περιοχές. Στις ακτές των Ευρωπαϊκών χωρών της Μεσογείου το κυματικό δυναμικό κυμαίνεται μεταξύ 4 – 11 KW / m (π.χ. το νότιο-δυτικό Αιγαίο όπου παρουσιάζονται οι υψηλότερες τιμές κυματικής ισχύος στην Μεσόγειο). Το συνολικό κυματικό δυναμικό στις ευρωπαϊκές ακτές της Μεσογείου είναι περί τα 30 GW.
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο το δυναμικό από θαλάσσια παλιρροιακά ρεύματα αντίστοιχα, εκτιμάται ότι με το σημερινό επίπεδο τεχνολογίας μπορεί να παρέχει 48 TWh / έτος στο ηλεκτρικό δίκτυο.
Το τεχνικά εκμεταλλεύσιμο κυματικό δυναμικό για τα κράτη μέλη της Ε.Ε. υπολογίζεται συνολικά σε 150-230 TWh/έτος, από τα οποία 5-9 TWh/έτος αντιστοιχούν στις ελληνικές θάλασσες.

Εικόνα 7: Παγκόσμιο θαλάσσιο ενεργειακό δυναμικό

Τεχνολογίες αξιοποίησης κυματικής ενέργειας
Ποιες όμως είναι οι τεχνολογίες που μπορούν να αξιοποιήσουν αυτό το ενεργειακό δυναμικό;
Η προσπάθεια για την ανάπτυξη των τεχνολογιών είναι αρκετά παλαιά. Το 1799 o Γάλλος Μηχανικός Pierre Girard σχεδίασε την πρώτη μηχανή για τη παραγωγή ενέργειας από τα κύματα, η οποία όμως δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Για 200 περίπου χρόνια ερευνητές παρουσίασαν πλήθος ιδεών με πενιχρά όμως αποτελέσματα, για να επανέλθουν τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970, όταν η τιμή του πετρελαίου εκτινάχθηκε από U.S. $7 (1970) σε U.S. $38 (1974). Τότε, στις ΗΠΑ ξεκίνησε η αποτυχημένη τελικά προσπάθεια της εκμετάλλευσης της θερμικής ενέργειας, ενώ στη Βρετανία επικεντρώθηκαν στην ενέργεια από τα κύματα. Τη δεκαετία του 70 έγιναν οι πρώτες μελέτες από τον καθηγητή Steven Salter του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, στη Σκωτία . Η προσπάθεια αυτή έληξε σε πρώτη φάση άδοξα το Μάρτιο του 1982 με τη διαπίστωση ότι η τεχνολογία δεν ήταν ώριμη και το κόστος της ήταν πολύ υψηλό.
Το 1992 η μελέτη για την εκμετάλλευση της ενέργειας από τη θάλασσα αξιολογήθηκε ξανά σε κυβερνητικό επίπεδο. Έκτοτε η έρευνα για την κυματική ενέργεια επέστρεψε ποιο δυναμικά στα πανεπιστημιακά εργαστήρια και στα μηχανουργεία των εφευρετών και υποστηρικτών της. Η εμπειρία που αποκτήθηκε από προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες, καθώς και οι γνώσεις από την τεχνολογία εξόρυξης και παραγωγής πετρελαίου από το θαλάσσιο περιβάλλον οδήγησαν στην ανάπτυξη μιας νέας γενιάς μηχανών παραγωγής ενέργειας από τη θάλασσα και σήμερα πολλά προγράμματα βρίσκονται σε εξέλιξη σε παγκόσμιο επίπεδο, μερικά εκ των οποίων και στην Ελλάδα.
Για τη γενική κατανόηση των συστημάτων, αλλά και τη διευκόλυνση της παρουσίασης, όλοι οι μετατροπείς της ενέργειας των θαλάσσιων κυμάτων χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες με κριτήριο την απόσταση της τοποθεσίας εγκατάστασης και λειτουργίας τους από τις ακτές. Αυτές οι κατηγορίες είναι:
• Οι τεχνολογίες ακτογραμμής , οι οποίες είναι σταθερές ή ενσωματωμένες στην ακτογραμμή, κάτι το οποίο τους προσδίδει το πλεονέκτημα της εύκολης εγκατάστασης και συντήρησης. Επίσης οι τεχνολογίες ακτογραμμής δεν απαιτούν αγκυροβολήσεις σε μεγάλο βάθος υδάτων, ούτε υποθαλάσσια ηλεκτρικά καλώδια μεταφοράς της ενέργειας. Ωστόσο, υπόκεινται σε ένα κυματικό ενεργειακό δυναμικό σημαντικά μικρότερης ισχύος, κάτι που μπορεί να αντισταθμιστεί από τη φυσική συγκέντρωση της κυματικής ενέργειας. Επιπλέον, η εγκατάσταση τέτοιων διατάξεων μπορεί να περιοριστεί από τη γεωλογία της ακτογραμμής, το εύρος της παλίρροιας, τη διατήρηση του περιγράμματος της ακτής, κ.α. Οι πιο ανεπτυγμένες τεχνολογικά συσκευές ακτογραμμής είναι τύπου παλλόμενης στήλης ύδατος.
• Οι παράκτιες τεχνολογίες, οι οποίες εγκαθίστανται σε βάθος υδάτων περίπου 20 με 30 μέτρα και σε απόσταση μέχρι και περίπου 500 μέτρα από την ακτή. Έχουν σχεδόν τα ίδια πλεονεκτήματα με τις τεχνολογίες ακτογραμμής, ενώ παράλληλα υπόκεινται σε θαλάσσια κύματα υψηλότερου επιπέδου ισχύος. Σε αυτές περιλαμβάνονται τεχνολογίες παλλόμενης/ταλαντούμενης στήλης ύδατος, κατακόρυφης ταλάντωσης, αρθρώσεων και οριζόντιας κίνησης.
• Οι υπεράκτιες τεχνολογίες (ή Ανοιχτής Θαλάσσης), οι οποίες εκμεταλλεύονται τα πιο ισχυρά κύματα που συναντώνται σε μεγάλο βάθος υδάτων, μεγαλύτερο από 40 μέτρα. Ο σχεδιασμός των πιο πρόσφατων υπεράκτιων τεχνολογιών επικεντρώνεται κυρίως σε μικρές αρθρωτές συσκευές, που δίνουν συνολική παραγόμενη έξοδο μεγάλης ισχύος όταν παρατάσσονται σε μεγάλο αριθμό.
Από τις περισσότερες από 100 τεχνικές μετατροπής της κυματικής ενέργειας που έχουν κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σε ολόκληρο τον κόσμο, το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του φαινομενικά μεγάλου αριθμού συνδυάζει χαρακτηριστικά που τις κατατάσσουν σε περισσότερες από μια κατηγορίες σύμφωνα με την προηγούμενη ταξινόμηση. Γι’ αυτό χρησιμοποιώντας λειτουργικά και κατασκευαστικά τους χαρακτηριστικά η κατηγοριοποίηση μπορεί να περιοριστεί σε λίγους μόνο διαφορετικούς τύπους, αυτοί είναι:
1. Τεχνολογίες Παλλόμενης/Ταλαντούμενης Στήλης Ύδατος, εικόνα 8 α&β, όπου πρόκειται για συσκευές με θάλαμο αέρα, βυθισμένο κατακόρυφα στο μισό μήκος του περίπου, ανοικτό προς την πλευρά του πυθμένα. Η παλινδρομική κίνηση της θαλάσσιας επιφάνειας προκαλεί ρυθμική συμπίεση-αποσυμπίεση της αέριας μάζας μέσα στον θάλαμο, η οποία χρησιμοποιείται για την κίνηση του στρόβιλου που κινεί την ηλεκτρογεννήτρια. Τα συστήματα αυτά μπορεί να είναι τοποθετημένα στην ακτή ή να είναι πλωτά.

Εικόνα 8 α&β: Τεχνολογίες Παλλόμενης/Ταλαντούμενης Στήλης Ύδατος
2. Τεχνολογίες Υπέρβασης/Υπερύψωσης, πρόκειται για πλωτές ή σταθερές δεξαμενές, οι οποίες περισυλλέγουν το νερό των κυμάτων σε στάθμη υψηλότερη από τη μέση στάθμη της θαλάσσιας επιφάνειας Εικόνα 9 α&β. Η διαφορά στάθμης χρησιμοποιείται για την κίνηση ενός ή περισσότερων υδροστροβίλων που συνδέονται σε γεννήτρια για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας.

Εικόνα 9 α&β: Τεχνολογίες Υπέρβασης/Υπερύψωσης
3. Τεχνολογίες Κατακόρυφης Ταλάντωσης, που πρόκειται για πλωτήρες στην επιφάνεια της θάλασσας ή αγκυρωμένους στον θαλάσσιο πυθμένα, οι οποίοι ακολουθούν την κατακόρυφη κίνηση της θαλάσσιας επιφάνειας εικόνα 11 α&β. Η παλινδρομική κίνηση του πλωτήρα μετατρέπεται μέσω μηχανικών ή υδραυλικών συστημάτων σε περιστροφική ή άλλου είδους κίνηση για τη λειτουργία ηλεκτρογεννήτριας. Ένα τέτοιο σύστημα είναι η συσκευή CETO η οποία είναι ένα αγκυροβολημένο σύστημα σημειακής απορρόφησης ενέργειας. Λειτουργεί δημιουργώντας μια παραγωγική μηχανική αντίδραση στις αργά μεταβαλλόμενες κινήσεις των θαλάσσιων κυμάτων. Αυτό εξασφαλίζει ότι τα πλωτά σώματα θα ανεβοκατεβαίνουν σε συνήθεις κυματικές συνθήκες παρέχοντας με πίεση νερό στην ακτή όπου περιστρέφει το στρόβιλο που συνδέεται μια γεννήτρια για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας.

Εικόνα 10 α&β: Τεχνολογίες Κατακόρυφης Ταλάντωσης
4. Τεχνολογίες Αρθρώσεων, που πρόκειται για πλωτά, αρθρωτά συστήματα, τα οποία στις αρθρώσεις φέρουν αντλίες. Με τις κινήσεις του κυματισμού οι αντλίες συμπιέζουν υδραυλικό υγρό και δίνουν κίνηση σε υδραυλικούς κινητήρες.
Εικόνα 11 : Τεχνολογίες Αρθρώσεων
Αντιπροσωπευτικό δείγμα αποτελεί το Pelamis εικ. 11 β. Το Pelamis είναι σχεδιασμένο με ένα γρήγορο και εύκολο σύστημα σύνδεσης/αποσύνδεσης που επιτρέπει τη ρυμούλκηση των μηχανών σε ασφαλή νερά για συντήρηση. Το σύστημα έχει σχεδιαστεί κατάλληλα ώστε να μη χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί ειδικός εξοπλισμός, δύτες υποβρύχιος εξοπλισμός ή πλωτούς γερανούς, ενώ όλες οι εργασίες συντήρησης μπορούν να πραγματοποιηθούν με τη μηχανή να επιπλέει στα νερά μιας αποβάθρας.

5. Τεχνολογίες Οριζόντιας Κίνησης, όπου πρόκειται για συσκευές που εκμεταλλεύονται την οριζόντια ταχύτητα των μορίων του νερού των θαλάσσιων κυμάτων για την εκτροπή κατάλληλων σωμάτων ή τη συμπίεση/αποσυμπίεση ενός εύκαμπτου αεροθαλάμου που αντικρίζει το μέτωπο των θαλάσσιων κυμάτων. Σχεδιαστικά και λειτουργικά πρόκειται για συλλέκτη κοντά στην επιφάνεια, ο οποίος εδράζεται πάνω σε κινούμενο βραχίονα που είναι εγκατεστημένος στον πυθμένα της θάλασσας. Η ενέργεια παράγεται καθώς ο βραχίονας ταλαντεύεται λόγω της κίνησης των σωματιδίων νερού των κυμάτων όπως δείχνει η εικόνα 12. Παραδείγματα της κατηγορίας αυτής είναι η υποβρύχια συσκευή Waveroller και το διατρητικό επιφάνειας Oyster.

Στην αξιοποίηση της κυματικής ενέργειας και στην ανάπτυξη των τεχνολογιών όμως υπάρχουν και δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν οι σπουδαιότερες εκ των οποίων είναι:
• Η τυχαίοι θαλάσσιοι κυματισμοί ως προς το ύψος, τη φάση και την διεύθυνσή τους. Έτσι, είναι δύσκολο να επιτευχθεί η μέγιστη απόδοση μιας συσκευής σε όλο το εύρος των συχνοτήτων διέγερσής της από τους θαλάσσιους κυματισμούς.
• Η κοπώσεις που οφείλουν να αναληφθούν από τις συσκευές σε περίπτωση ακραίων καιρικών συνθηκών, όπως τυφώνες, μπορεί να είναι και 100 φορές μεγαλύτερες από τις μέσες κοπώσεις και φορτία που δέχονται οι κατασκευές σε συνήθεις καταστάσεις λειτουργίας.
• Η σύζευξη της ακανόνιστης, αργής κίνησης του κυματισμού (συχνότητας περίπου 0.1 Hz) με ηλεκτρικούς κινητήρες απαιτεί συνήθως περί τις 500 φορές υψηλότερη συχνότητα.
• Ο βαθμός αξιοπιστίας των συστημάτων
• Το υψηλό κόστος με τα σημερινά δεδομένα
• Η θαλάσσια ασφάλεια μια και τα συστήματα είναι εγκατεστημένα στη θάλασσα και ενδέχεται να προκληθούν ατυχήματα
• Οι ιδιαιτερότητα του θαλάσσιου περιβάλλοντος που επηρεάζει την αντοχή των συστημάτων
Παράγοντες όμως που δεν πρέπει να επηρεάζουν την προσπάθεια για βιώσιμη και περιβαλλοντικά φιλική ανάπτυξη, εφόσον η ενέργεια του θαλάσσιου κυματισμού είναι, όπως όλες οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ανεξάντλητη. Για να γίνει ευκολότερα κατανοητό το μέγεθος της διαθέσιμης ενέργειας από τα θαλάσσια κύματα παγκοσμίως, αρκεί να αναφερθεί ότι η αξιοποίηση μόνο του 1% του κυματικού δυναμικού του πλανήτη μας θα κάλυπτε στο τετραπλάσιο την παγκόσμια ενεργειακή ζήτηση.
Αυτού του είδους η ενέργεια παρουσιάζει μεταξύ των ανανεώσιμων την υψηλότερη ενεργειακή πυκνότητα. π.χ., σε ημερήσια βάση, η ενέργεια κυματισμού ύψους 1 μ. μπορεί -σε μέτωπο πλάτους μόλις ενός μέτρου- να ξεπεράσει τις 300 kWh. Από την ενέργεια αυτή θα μπορούσε να απορροφηθεί και να μετατραπεί σε ωφέλιμο ηλεκτρισμό τουλάχιστον ένα ποσοστό της τάξεως του 5-10%, δηλαδή περίπου 15-30 kWh ημερησίως. Συγκριτικά αναφέρουμε ότι μία τετραμελής οικογένεια καταναλώνει κατά μέσον όρο περίπου 10 kWh ημερησίως. Όμως λόγω το ίδιου του θαλάσσιου περιβάλλοντος, η κυματική ενέργεια αντιμετωπίζει ακόμα πολλές δυσκολίες, ενώ θέμα αποτελεί και το κόστος παραγωγής. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, η ερευνητική πειραματική διαδικασία σε τεχνικό επίπεδο έχει σημειώσει αξιοσημείωτη πρόοδο και το πολιτικό και βιομηχανικό ενδιαφέρον αυξάνεται στέλνοντας αισιόδοξα μηνύματα για την ανάπτυξη της νέας αυτής αγοράς.

Εικόνα 1 : Διάταξη συστήματος αξιοποίησης παλιρροϊκής ενέργειαςΕικόνα 2: Αξιοποίηση θερμικής ενέργειας του ωκεανούΕικόνα 11 : Τεχνολογίες ΑρθρώσεωνΕικόνα 10 : Τεχνολογίες Κατακόρυφης Ταλάντωσης