Χαιρετίζω την μάνα των Τεχνών,την Ποίηση,που αυτή τη φορά, βρήκε στέγη στην θαλπωρή του Πολιτιστικού Συλλόγου ΑΘΛΕΠΟΛΙΣ και σημείωσε σημαντική πρόοδο στην ανάπτυξη της γλωσσικής και πολιτιστικής, ανοικτής ποιητικής προσέλευσης και δημιουργίας,μέσα στο λίκνο του Πρώτου Ποιητικού Διαγωνισμού ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ,που με ιδιαίτερη επιτυχία διοργάνωσαν και έφεραν σε πέρας τα μέλη του Συλλόγου.
Η ποίηση,είναι ορισμός αισθητικής αλήθειας και όπου απουσιάζει η αίσθητική του ωραίου,απουσιάζει και η ποίηση,άρα απουσιάζει το ανθρώπινο…
Προσπάθειες σαν αυτή του διαγωνισμού ποίησης,δεν προωθούν την ποιητική άμιλλα,αλλά αποκλειστικά και μόνο την διάδωση και την στερέωση της ποιητικής
ιδέας…λόγω του ό,τι άμιλλα στην ποιητική,δεν υφίσταται…
Η ποίηση,είναι υπόθεση υποκειμενική…έχει να κάμει δηλαδή με τον ψυχισμό και την αντίληψη του υποκειμένου που γράφει ή διαβάζει,εν προκειμένω.
Γι αυτό,δεν είναι δυνατόν ποτέ να υπάρχει ταύτιση απόψεων σε μιάν ομάδα κριτών.
ουσιαστικά,η ποίηση δεν κρίνεται…αγαπιέται ή γεννάται απέχθεια προς αυτήν, αναλόγως την υποκειμενική ταυτοποίηση…Διαγωνισμοί σαν αυτόν,συμβάλλουν επιτυχώς,
στην διατήρηση και στη διάδωση της,καθώς και στην εξέλιξη της πνευματικής λειτουργίας των “εμπλεκόμενων”,δηλαδή συμμετεχόντων,διοργανωτών και “κριτών”.
Οι γενεές φυτρώνουν και σωριάζονται σαν τα φύλλα στο χώμα…
Έθνη σβήνουν απο προσώπου γης…και τι μένει;μόναχά η τέχνη που άφησαν στο περασμά τους. Ο ποιητής λοιπόν,οφείλει νάχει την ανάγκη και το ένστικτο της μετάδοσης της ποιητικής
κατάστασης στον συνάνθρωπο,στον “σύνψυχο”.Αν δεν το καταφέρνει,δεν είναι τεχνίτης, δεν είναι ποιητής,γιατί η κάθε τέχνη,αν υπηρετείται με ευλάβεια,περιλαμβάνει ποίηση και άπτει.
Άρα η ποιητική είναι η άρχουσα των τεχνών…αν δεν περιέχεται σε τεχνούργημα, δεν υπάρχει τέχνούργημα,όποιο και νάναι αυτό,σε όποια έκφρασή του.
Εύχομαι λοιπόν,σε όλες τις συμμετέχουσες και σε όλους τους συμμετέχοντες,να θρέφουν την ποίηση στα σωθικά τους και πάντα να θυμούνται πως το αιώνιο της τέχνης,
δια μέσου της εκφραστικής,αναλυτικής σκέψης,είναι η γεωμετρία που χρήζει για την αυστηρά ανθρώπινη ανάγκη της καθάριας λειτουργίας του πνεύματος και την οικοδόμηση
και διάδωση μα και διάσωση της Τέχνης μέσα απο τον Λόγο.
“Εν Αρχή ην ο Λόγος”,άλλωστε. Θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές, στον Σύλλογο,στον κύριο Μιχάλη Μεταξά και στα μέλη του που δούλεψαν επίπονα στην συγκέντρωση,διαχωρισμο των συμμετοχών και αποστολή στους κριτές,στους συμμετέχοντες που μας τίμησαν όλους με τους πνευματικούς τους καμβάδες τους τυχόν συμμετέχοντες στην όλη προσπάθεια
που δεν γνωρίζω
και ευχαριστώ πολύ ιδιαίτερα,τα αξιόλογα μέλη της κριτικής επιτροπής, την ποιήτρια και εικαστικό Κωνσταντία Φαγαδάκη, την διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικό λογοτεχνίας Αγγελική Κομποχόλη, τον ποιητή Όρφέα Σπαρτιώτη, που έφεραν σε πέρας το δύσκολο έργο της επιλογής,μετά απο πολυήμερη μελέτη των έργων και πολυξόδεμα φαιάς,για την επίτευξη της άψογης λειτουργίας,στο κομμάτι που αναλογεί και να δώσουν όσο δυνατόν,σωστότερη και δικαιότερη κρίση στα αποτελέσματα του διαγωνισμού.
Ελπίζω και εύχομαι,τέτοιες προσπάθειες να μην σταματήσουν ποτέ να γίνονται!
Μετά τιμής
Σακελλάρης Καμπούρης
ποιητής