Ο έρωτας στα χρόνια του φόβου
όπως διαβάσατε και ακούσατε απετέλεσε το θέμα αυτού του διαγωνισμού. Δημωφέλεια.
Η Δημωφέλεια ως διαγωνισμός αποσκοπεί στην ωφέλεια του δήμου, της κοινωνίας κατ’ επέκταση. Δεν αποσκοπεί σε όφελος προσωπικό ή συλλογικό, και η ωφέλεια μόνο συνολική μπορεί να είναι.
Γιατί τώρα αυτός ο τίτλος;
Διότι εκείνο που θέλαμε να επισημάνουμε ή και να κεντρίσουμε τον ποιητικό οίστρο των λογοτεχνών ήταν, και η αλήθεια είναι ότι επιτεύχθηκε ως ένα σημείο, ότι στα χρόνια της θλίψης, της ανέχειας, της κρίσης της οικονομικής, της κοινωνικής και των ιδεών που βιώνουμε, βιώνουμε και τον φόβο της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων. Να ερωτευτώ και γιατί λοιπόν, ποιο το νόημα, ποιος ο σκοπός αυτού του συναισθήματος;
Ο έρωτας πάσχει. Τον σκοτώνει η τεχνολογία και η κατάχρησή της. Ο έρωτας φοβάται να φτερουγίσει, σκοντάφτει στο συμφέρον, δολοφονείται απ’ την καθημερινότητα, απ’ την απραξία απ’ τις χρεοκοπημένες προσδοκίες, απ’ την παρακμή των αξιών.
Κι όμως μέσα απ’ αυτό το ανθολόγιο που είθε να δει το φως της δημοσιότητας. Ο έρωτας ως φοίνικας αναγεννάται απ’ την τέφρα του, και τοξεύει με τα βέλη του τον μαραζωμένο συναισθηματικό μας κόσμο προσφέροντάς του δροσιά και σκέψη.
